ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΥΡΙΕ ... ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΑΚΚΟΣ

Αν δεν μου δινες την Ποίηση , Κύριε ,

δεν θα χα τίποτα για να ζήσω .

Αυτά τα χωράφια δεν θα ταν δικά μου

Ενώ τώρα ευτύχισα να'χω μηλιές

να πετάξουν κλώνους οι πέτρες μου ,

να γιομίσουν οι φούχτες μου Ηλιο ,

η έρημος μου λαό ,

τα περιβόλια μου αηδόνια 

Λοιπόν ; Πώς σου φαίνονται ;

Είδες τα στάχυα μου , Κύριε ;

Είδες τι όμορφα πού πέφτει το φως 

στις γαλήνιες κοιλάδες μου ;

Κι έχω ακόμη καιρό !

Δεν ξεχέρσωσα

 όλο το χώρο  μου , Κύριε 

Μ'ανασκάφτει ο πόνος μου 

κι ο κλήρος μου μεγαλώνει.

Ασωτεύω το γέλιο μου

 σαν ψωμί πού μοιράζεται .

Όμως ,

δεν ξοδεύω Τον Ηλιο Σου άδικα .

Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ ότι μου δίνης .

Γιατί σκέφτομαι την ερμιά 

και τις κατεβασιές  του χειμώνα

Γιατί θα ρθη το βραδυ μου

Γιατί φτάνη όπου να 'ναι

να'χω κάμη πριν φύγω την καλύβα μου Εκκλησιά

για τους τσοπάνηδες Της Αγάπης ...